Afgelopen zaterdag, of ik een bril bij wil stellen, want de kleinkinderen…. Natuurlijk geen enkel probleem ik kijk er even naar en zie dat ik te maken heb met een liefhebber, immers in mijn directe omgeving zie ik helaas weinig mensen die de ballen hebben om met een Theo rond te lopen. Monturen van Theo staan maar voor 1 ding in dit leven en dat is leve het leven! Niet specifiek voor muurbloempjes, en wonderwel ook dat is mijn gast niet. Tijdens het afpassen vraag ik naar wat hem zo aanspreekt in Theo en deze monturen, gewoon mijn algemene babbeltje. De man steekt rustig van wal en verteld vol enthousiasme waarom hij koos voor deze bril, na een paar minuten vraagt hij wel echter, hoe het mogelijk is dat ik de bril herken.

Nu moet ik misschien uitleggen dat ik voor een gunstig geprijsde optiekketen werk, maar dat dat geen afbreuk doet aan mijn kennis.

Maar het zou geen recht doen aan het gesprek, ik geef aan dat ik een opticien ben die verliefd is op zijn werk, en een tot kunst verheven stukje design zeer kan waarderen. De man glimt nog meer van trots over de keuze die hij samen met mijn concullega heeft gemaakt. Na de bril weer goed te hebben afgepast, netjes te hebben gereinigd, geeft hij mij een hand en zegt “weet je, ik liep naar binnen omdat jullie nou eenmaal het dichtst in de buurt zitten.. en de bril moest gewoon even iets rechter. Ik hield er geen rekening mee een opticien tegen te komen met verstand van brillen”

Ik pauzeer even en laat het complimentje even binnenkomen, nou ja verstand van brillen… ik heb gewoon een brillentic, ik geef een knipoog en schudt hem de hand. Bij het weggaan zeg ik nog, doe het rustig aan met de bril en kleinkinderen… voor een reserve bril weet je me te vinden, hij kijkt om en zegt, Hans Anders hé.. Komt goed!

Hallo, ik ben Ferdinand, Opticien/vakidioot en brillenliefhebber pur sang.