Met vallende bladeren, treinen die nooit meer aankomen, plensbuien van proporties waar Noach nog jaloers op zou worden, mensen die zich warm aankleden, en de zieken die thuis op bed liggen dankzij de verkoudheid uit een onbestemd hellegat. Is het moment daar dat wij als opticiens een verschil kunnen maken voor onze consument.

Want het wordt steeds kouder en guurder. Het wordt steeds later echt licht buiten en het wordt ook steeds donkerder, vervelend voor ons. Want de enige portie daglicht, nemen wij nog waar achter onze winkelruiten. Voor de consument op straat ook vervelend, want waarom zou je überhaupt nu nog naar buiten willen om iets te kopen. Zeker omdat het almachtige internet in je wensen voorziet.

Waarom koop ik bij een bepaalde winkel? Ik beschouw mezelf als een vrij gemiddelde consument, ik shop op wat ik zie, niet op wat ik kan betalen. Als ik een mooie winkel zie wil ik graag naar binnen, ik wil voelen wat er leeft in die winkel, ik wil de verhalen, ik wil inspiratie over hoe ik 1% van die uitstraling kan implementeren op mijn plekken in een ketenbedrijf. Ik heb een afkeer voor klinische aanpakken, en winkels die op die wijze werken… En ja ik besef me de ironie van dit statement.

Ik was laatst bij een bevriende opticien naar binnen gelopen, gewoon om even te praten, laatste stand van zaken…. je weet wel “netwerken”. En alhoewel ik voor de concullega werk, voelt het daar als thuis komen, het is gezellig en gemoedelijk en het ademt wat ik zoek in mijn werk. Het is niet klinisch wit, of grijs, of groen, of rood. Warme natuurlijke tinten, koffie nog voor je kon zitten, en voor mij het belangrijkste…. verhalen.

Ze kunnen hier uren lang praten over monturen, de filosofie, de samenstelling en ik slik het allemaal voor zoete koek, want het plaatje is perfect, dankzij de koffie natuurlijk. Ergens tussen de lichtgewicht monturen, het kleurrijke acetaat, en de natuurlijke producten zoals hout, leisteen en buffelhoorn, ging er klein lampje branden. Het gaat niet om het bedrijf, om je kleur, klinisch of niet. Het gaat uiteindelijk maar om 1 belangrijk iets. Het draait om mijn beleving in mijn werk.

Mijn beleving is niet veel anders dan dat van jullie waarschijnlijk. Het draait om passie, ik wil iemand die bij mij komt met een probleem zo adequaat mogelijk oplossen (het legendarische boren&gaten principe). Iemand wil een boor om een gat te maken. Iemand wil een bril of lenzen om weer scherp te zien. Als ik dat voor iemand kan genereren door ze een verhaal te vertellen over het oog, de sterkte, en ik zou dat kunnen staven met een paslensje die ik plaats bij de klant. Dan breng ik de passie over aan de klant, deze klant zal een positief en een passievolle herinnering hebben aan mijn winkel. En dat is mooi!

Passie is niet een mooie winkel, mooie producten, een goed verhaal, of een briljante verkoper. Passie is de juiste man/vrouw op de juiste plek, passie is vertalen van jouw drive in iets tastbaars voor de consument. En natuurlijk, als dat nog omzet oplevert, dubbel bingo. Maar positieve verhalen “echte tastbare verhalen” is wat het onderscheidt maakt tussen ons en online shoppen. En daarom hoop ik op een gepassioneerde herfst!

Maar laten we eerst beginnen met goede koffie en een welkom ;).