Mijn idee van de optiek wereld was een wereld van magie, intrigerend en absoluut lame tegelijkertijd. Laat me dat verduidelijken; Iemand keek slecht en kon dankzij een bril of lenzen weer superscherp zien, maar met de toen geldende modetrend “ziekenfonds”.. gunde je dat anderzijds ook niemand.

Ik ben blij dat dat veranderd is!

Ik dacht vroeger ook dat een opticien een beroep was met aanzien, want “het klinkt Frans”, maar het blijkt het net zo hoog in aanzien te staan als garçon. Het is nou eenmaal geen officieel beschermd beroep, sterker nog iedereen mag zich opticien noemen. Ik krijg bij deze “leus” zo’n Oprah Winfrey gevoel “you’re an optician, and you’re an optician, everybody is an optician!” En sinds een bepaalde concullega dit ten volste benut in Nederland, heb ik meer vragen gehad dan ooit van consumenten of ik niet een of andere koekenbakker uit peasensmoddergat ben die toevallig de verkeerde winkel is binnen gelopen. Standaard antwoord is dan ook altijd, “nee, maar als u een mals stuk kogelbiefstuk wil, kan ik dat voor u snijden… Want slagersleerling was ik ook”

De situatie komt vaak voor, maar afgelopen week gaf het me extra te denken. Afgelopen paar weken zat ik met een denktank van andere collega’s in een samenzijn voor praktijkopleiders, en met mijn 32 jaar en 7 jaar optiek ervaring onder de riem voelde ik me angstig jong, zeker tussen al die optiek mastodonten. Ik moest aan deze groep denken toen iemand er weer om vroeg, want is opticien niet een gevolg van kennis en ervaring? En komt kennis niet door ervaring? Is opticien dan ultiem gezien een ervaringsberoep waaraan geen diploma kan tippen?

Ervaring bepaald uiteindelijk of je wel of niet een call maakt, ervaring zorgt ervoor dat je dingen herkent, ervaring zorgt ervoor dat je effectief werkt. Diploma’s betekent alleen dat iemand gezien heeft in een gecontroleerde omgeving dat je iets beheerst. Dat wil niet zeggen dat je het ook voortaan braaf doet. (kijkt boos naar half Nederland op de snelweg)

Een deel van mijn collega’s hebben geen officieel papiertje, maar hebben wel een schat aan ervaring. Maakt ze dit per definitie tot een mindere opticien? Nee, daar geloof ik niet in. Sterker nog ik laat in alle rust door hen mijn ogen meten, omdat ik weet dat ze de gevonden waardes op een correcte wijze kunnen lezen en verwerken in een advies, misschien zelfs beter dan ik op bepaalde momenten. Want met 7 jaar mag ik me amper aan de titel “talent” onttrekken, laat staan mastodont noemen.

En die andere concullega? Laat lekker gaan, zij hebben specialisten in bril afpassen, montuur uitzoeken, kokertjes afrekenen, ramen lappen… En oh ja opticiens, die dan heel toevallig weer bij ons vandaan getrokken worden. Ik geloof niet in een oerwoud aan diverse specialisten in dit vakgebied, je ervaringsrange wordt zo enorm beperkt en de vraag is dan groei je dan nog wel voldoende?

Ik ben eigenlijk wel tevreden zoals het gaat aan mijn kant van het opticiensgrasveld, en natuurlijk is het gras altijd groener aan de andere kant… Maar dat is eigenlijk gewoon te wijten aan hoe het licht erop valt.

Nog één dingetje. Ja, ik wil heel erg graag dat het vak gebied opticien beschermd wordt, gewoon omdat ik een klein beetje die magie wil behouden van de naam opticien.

Bonsoir!