Man, man, man! Soms krijg je van die klanten die zo bijzonder zijn dat je ze nooit meer vergeet.

Mijn laatste van deze week, was er zo’n één. De beste man kwam zijn leesbril bij laten stellen, en natuurlijk is dat geen enkel probleem, ook niet om vijf voor vijf. Immers elke klant is er één toch? Ik was wel benieuwd hoe deze man anno 2015 het eigenlijk nog steeds voor elkaar kreeg om met een eenvoudige leesbril rond te blijven lopen, want met computers en een veranderde samenleving, toch?

Een staaroperatie zorgde voor perfect zicht op afstand, en computers? Kom op dat is voor de jonge generatie, de man hield van lezen in papieren boeken en hield ook zijn administratie bij op papier. Daarbij aan de zee wonen, na een staaroperatie… Hij hield enorm van de vergezichten, en daarvoor wou hij echt geen bril. En de rest ging hem prima af met zijn leesbrilletje. Voor mijn begrippen als tweeëndertigjarige een bijzondere levensopvatting en stiekem vervulde het mijn hart met trots. Dat iemand van zijn leeftijd nog zo ferm in het leven staat en zo achter zijn eigen ideeën blijft staan.

De leesbril waarmee de man binnen kwam heeft een sterkte van +2.50 en was van het klassieke soort, je weet wel goud gekleurd montuur en vooral geen gekkigheid. Echter lieten de glazen al wel wat sporen van leeftijd zien, bij de vraag of hij niet eens wat nieuws wou hebben, antwoorde hij echter “hoe voorspelbaar ook” dat hij veel liever zijn geld besteedde aan belangrijkere zaken in dit leven. En trouwens deze leesbril was nog niet helemaal op, dus het kon nog wel eventjes.

Ik keek naar hem en bedacht me dat iemand met zo’n instelling ook zo af en toe wel eens iets nieuws verdiend, dus ik nam hem mee naar een lade met kant en klare klassieke leesbrillen en diepte er één op met de sterkte +2.50. Ik gaf het aan hem mee met de woorden, omdat het zaterdag is! Hij keek me lachend aan en zei, Ferdinand dat vind ik nou aardig van je, hij stopte me een hand pepernoten toe en gaf me ferme slag op de schouder, en liep daarna de deur uit alwaar zijn paard nog stond te wachten.

Ik bleef achter en stamelde, dank u Sinterklaas