Ze vroeg aan mij wat ik van het montuur vond, het montuur was een nette “cateye” maar in een kleur dat zich het best laat omschrijven als de kleur “De Ganges”. Ik bedacht me hoe ik nou eens netjes kon brengen dat ik zelf iets anders zou kiezen. Mijn mond was mijn geest voor, en schreeuwde spontaan “PAARS!”

de winkel viel stil en ik stamelde er zacht achteraan, nou ziet u eh in combinatie met het witte haar, de blauw/grijze ogen en deze paarse jas.. Nou dan, dan zou paars wel heel erg mooi staan.

En de wereld begon weer te draaien en iedereen ging verder. De dame vroeg me om iets leuks te zoeken voor haar en op dat moment ging de kerncentrale in mijn hoofd op volle toeren draaien. Ik trok uit mijn laatjes een paar monturen die het gezicht deden opbloeien als een frisse lente bui in eind april.

Na een klein half uur gepassioneerd zoeken naar de perfecte bril in de juiste kleur stelling en vormgeving, kwamen we in een spagaat. Een zwart montuur met een opvallende veer of een diep paarse “vlinder” montuur zonder schreeuwerige prints. De topverkoper in mij had gezegd neem ze beide, ik reserveerde ze echter met de mededeling dat ze er nog even moest nadenken en moest overleggen met haar man.

Deze dame komt terug, en ik weet zeker dat ze de paarse vlinder neemt. Waarom? Omdat de passing perfect is? Omdat de vorm perfect is voor het gelaat? Omdat mijn eerste reactie op haar eerste montuur paars was? Nee eigenlijk veel simpeler nog dan dat, het is omdat ik de ogen zag oplichten als 2 sterren in een heldere nacht bij het opzetten van die bril. Ik zag een herkenning van vervlogen tijden, waarin iemand nog vond dat ze gezien mocht worden, waarin de liefde zorgeloos was.

En eigenlijk zouden wij dat allemaal moeten willen, een bril die gekozen wordt vanuit liefde voor een gevoel i.p.v. de functionaliteit. Anno 2015 en zeker voor 2016 zou dat niet meer leidend moeten zijn. Laat ons alsjeblieft verdrinken in de romantiek van een mooie goed passende bril.

Here’s to the love!