Vooroordelen in de kontzak van je broek, ik hou van mensen die straight forward zijn. Ik hou van mensen die eruit gooien wat ze willen, ik hou dus helaas ook van de vooroordelen die er mee gepaard komen. Voor de mensen die mij nog niet kennen, een kleine kennismaking ik denk altijd graag dat ik impulsief ben en voorzien van 1 of 2 of 3 of wel een aantal steken meer los dan gemiddeld. Als mijn kapster zou zeggen, joh zullen wij jouw haar roze verven ben ik in staat om te zeggen, woah vet doe maar!

Ik heb mezelf erbij neergelegd dat mensen met enige regelmaat vragen hoe het met mijn man gaat, en/of wanneer ik uit de kast kwam en hoe de reacties waren. Ik leg ze allemaal met liefde uit dat ik na Geer&Goor er absoluut de kracht niet meer voor had, en dat ik sindsdien liever dames heb. De blikken zijn onbetaalbaar en het stukje shoque-effect is heerlijk en levert een enorme high, die met niks ter wereld te vergelijken valt.

Paars haar, kleurrijke stijl. Ik val in elk geval op, en dat is niet altijd even positief merkte ik.

Anno oktober 2017 ben ik met paars haar, kleurrijke overhemden, uitgesproken meningen, een opvallende verschijning in de biblebelt die niet per definitie in een hokje lijkt te passen. En ondanks ik gewend ben aan de vragen die mensen stellen omdat ze nou éénmaal kneuterig nieuwsgierig zijn, kunnen ze me zelfs verrassen op een uitermate onplezierige manier. Toen ik laatst op één dag twee mensen tegenkwam die zo bruut eerlijk waren voelde ik mij, alsof ik net was ontdaan van mijn kroonjuwelen, onverdoofd langzaam weg snijdend met een bot mes gehanteerd door Pennywise de clown.

Ik snap dat mensen, vanwege een uitgesproken stijl, denken dat ik homo ben, ik snap dat mensen mijn stijl extravagant vinden en daarom vinden dat ik “vreemd” ben, het is als een paradijsvogel in een park vol grijze duiven. De mensen die ik tegenkwam en die mijn kroonjuwelen al lachend tot zich namen en er Kim Jung Unnetje op uitvoerden, twijfelden openlijk aan mijn optiekskills. In al die jaren, nog niet eerder zoiets ervaren, en ik was er best van slag door moet ik eerlijk toegeven. Ik waardeerde de botte eerlijkheid en het was verfrissend for sure. Maar ik had geen enkele aanleiding gegeven om te twijfelen aan wie ik ben en of wat ik kan, het enige wat er was, was het feit dat ik voor deze mensen een nieuw gezicht was.

I wanna be Elton John, deal with it dammit!

Het was een herinnering dat mensen eigenlijk altijd vooroordelen hebben, ongeacht of ik het nou goed doe, fout doe, of ik nu een maatwerkpak draag, een gouden bril op mijn gok heb, of ik nu huigtikkend met Gerard Joling op de cover van de roddelbladen sta, of niet. Elke dag opnieuw, elk nieuw gezicht ze hebben allemaal een idee van mijn capaciteiten. Elke dag opnieuw schaal ook ik mijn nieuwe klanten in op hoe ze eruit zien, hoe ze zich gedragen, ook ik bepaal op basis van vooroordelen. Mijn pijnlijke ervaring leerde mij een wijze les, of misschien wel twee. Les één, ik wil niet mijn klanten worden, ik wil niet in een verleiding komen om te oordelen op basis van wat ik zie. Les twee en dat is eigenlijk nog vele malen lastiger, ik wil niet mijzelf hoeven aan te passen wat klanten verwachten van de stereotype opticien. Als ik een Elton John wil zijn, dan zal ik for crying out loud een Elton John zijn, en of je het accepteert of niet… Wel dat zal dan maar aan mijn achterwerk kunnen vast oxideren.

Always be yourself, ongeacht wat de rest vindt, ongeacht de vooroordelen, want die dingen horen maar op 1 plaats en dat is in je kontzak… zodat je er tenminste met je derriére op kan zitten, in plaats van ze in je mond te nemen.

Bedankt voor het weer lezen van mijn blog :). Zonder jullie was dit allemaal niet mogelijk. Maar het zou zo gaaf zijn om te zien dat mijn blog nog wat verder groeit de komende periode, omdat te bewerkstelligen zou ik aan jullie mogen vragen om mijn blog te delen? En als ik dan toch mag vragen, volgen jullie de community op facebook al? Indien nog niet, volgen kan hier. Tot een volgende keer