Of de bril al klaar lag, het pensioensgerechtigde Amsterdamse luipaardenprintje stormde als een outta control wervelstormpje van drie turf hoog de winkel in. Ik moest haar helaas teleurstellen, onze vrinden van lux zijn op de slechtere dagen trager dan een Fiat Multipla tijdens de Dakar rally. Maar dat was niet wat mijn aandacht trok, het was die glasbril van een bekend modehuis versierd met de grootst mogelijke strass die thuis horen in het hokje proud to be fout. Die kwetsbare glasbril stond vast geplamuurd in een kapsel die stijf stond van twee flessen haarlak, in een curve van  -30. Ik was gefascineerd, verafschuwd, en flabberguessed op hetzelfde moment.

Ik snap het wel, brillen van negentien euro zijn nou gewoon brillen die erom vragen om misbruikt te worden. Met brillen van negentien euro ga je niet netjes om, die poets je niet op met een zacht microvezel doekje, die reinig je niet met een gespecialiseerd reinigingsspray’tje en bewaar je ’s avonds in een koker. Welnee zo’n bril is vergelijkbaar met een ripoff paar Vans, die draag je af, dans je door de modder op een festival, je trapt tegen steentjes en laat er liters goedkoop bier overheen stromen tijdens een avond stappen in een plaatselijk kroegje. Zo’n bril maak je schoon met een fijne fluim, een 3 dagen oud shirtje en als het nou echt heel ranzig is een brillo sponsje voor de extra shine. Zo’n bril is er niet opgebouwd om lang mee te gaan, en heus dat is echt niet erg. Ik snap het… sterker nog ik zou het ook doen. Je hebt nou eenmaal ook iets nodig wat een easy en quickfix is. Geen gedoe, geen gezeik en geen abnormale eisen. En we zouden in een picture perfect wereld leven, als het daarmee ophield.

Echter om die zeepbel meteen maar naar de klote te helpen, mensen die bot omgaan met hun bril verwachten een bril van een zware kwaliteit. Zo’n bril waar je nog een kernbom op zou kunnen gooien en er ongeschonden uitkomt, zo’n bril waar je iets te stevige tante Bertha op kan zitten en de bril slechts een beetje kreunt en steunt, maar niet vervormd. Een bril die steviger is dan het huwelijk tussen Beyonce en Jay-Z. Zo’n type bril… En ik kan je vertellen, DIE.ZIJN.ER.NIET! Als we nou brillen hadden gehad ten tijde van het stenen tijdperk, dan was het misschien technisch haalbaar geweest om een mammoet-proof frame te ontwikkelen. En alhoewel brillen steeds steviger worden (immers een bril van Italiaans marmer is tegenwoordig prima te regelen), zullen wij helaas ook moeten accepteren dat de gemiddelde bril amper een halve ster haalt bij NCAP testen en ook niet standaard geleverd wordt met airbags. En dan praten we nu al over monturen van hoogwaardig Japans titanium en niet over een montuur van een inferieure kwaliteit.

Het probleem zit er in dat juist die mensen die dit verwachten, niet een bril hebben van Japans titanium, nee deze mensen kopen eerder een montuur met een lagere prijs dan wat een gemiddelde avond ranzig schransen kost van Thuisbezorgd.nl. En joh weet je, dikke prima…… Maar verwacht niet die hoge kwaliteit. Een pizza met liefde bereidt door een besnorde forse Italiaanse loodgieter in mushroom kingdom is vele malen beter dan die taaie lap deeg, vol ondefinieerbaar vlees en lauwe rode saus van de dönerplaza online. Deze groep mensen met monturen van een inferieure kwaliteit, staan raar te kijken als ze een tikje te breed worden wanneer je ze gebruikt als haarband. staan raar te kijken wanneer een veer afbreekt terwijl ze de bril aftrekken met 1 hand. Verbazen zich over het feit dat die papieren doekjes niet goed werken op de brillenglazen, vinden dat brillen niet kapot mogen gaan, en vinden heel eerlijk gezegd alle brillen te duur.

Deze groep mensen is niet meer te redden, deze groep zal elke verjaardag opnieuw verhalen over de lekker goedkope bril die ze hebben, maar kwalitatief toch ernstig teleurstelt. Maar goed voor die kosten, koopt tante Bertha volgend jaar gewoon toch weer een nieuwe? Deze pathologische brilmishandelaars moet je niet willen verbeteren, het is een energieslurpend project van ongeëvenaarde proporties. De groep mensen die de moeite neemt om een kwalitatief goed product aan te schaffen, en er mee omgaat op een manier die tenenkrommend slecht is. Dat is de categorie mensen die een cursusje tegen zinloos geweld nodig hebben, deze groep moet leren hoe pijnlijk het is om een bril van een topkwaliteit verwoest te zien worden. Mijn Amsterdamse outta control luipaarden printje valt in die categorie, pienter genoeg om een mooie bril aan te schaffen van een goede kwaliteit, maar wel Roy Donders hoeveelheden haarlak ledigen in het kapsel om het vast te zetten. Je weet wel, voor die krullen van beton, en gespikkelde glazen.

Be sociable and share :). Bedankt voor de liefde. Volg ons ook op facebook