Ken je van die reclames dat je denkt…. Oh no, you didn’t! Wel afgelopen weekend kwam ik er één tegen op de publieke omroep. “Een béétje opticien, heeft een tegenwoordig een goede aanbieding. Maar hoe weet je nu of je het voordeligst uit bent”. Uitslag tot over mijn grote teen, jeuk op plekken waarvan ik niet wist dat het kon jeuken. En ja, om meteen alle azijnzeikers te adresseren. Hoe klein deze slogan ook klinkt, het is in essentie de reden waarom steeds meer zelfstandige optiekers het niet meer redden. En dat stoort mij als een “nieuwe generatie” opticien.

Een béétje opticien, heeft tegenwoordig een goede aanbieding. Maar hoe weet je nu of je het voordeligst uit bent.

Een béétje opticien, wat definieert een béétje opticien. Nu afhankelijk van de klemtoon bij “béétje“, kan het zijn dat we praten over een bedrijf dat zich houdt aan het uitleveren van brillen die gemaakt zijn door een slijpcentrale. En dan mag het bedrijf zich (met een portie goodwill vanuit mijn kant) een (klein)beetje opticien noemen. Echter gezien het marketingbudget en de intonatie in de campagne geloof ik niet dat dát de insteek was. De intonatie impliceert een denigrerende attitude naar concullega’s, want een béétje opticien (ergo een opticien die zich zelf enigszins serieus neemt) heeft…..  Passende kijkoplossingen, heeft verstand van ogen, weet hoe een bril af te passen, is op de hoogte van de laatste trends, kan collecties samenstellen, weet hoe een goede meting te doen, zal veel verder kijken dan zijn of haar neus lang is. Maar een béétje opticien hoeft niet specifiek een goede aanbieding te hebben.

Ik heb vier lang ziel en zaligheid gestopt in de opleiding tot opticien, ik heb de opleiding meer dan prima afgerond. En ondertussen mag ik mezelf al meerdere jaren tot grote tevredenheid opticien noemen. Ik beschouw mezelf als een béétje opticien, maar omdat ik geloof in een aanbiedingsvrije filosofie, zou ik mezelf volgens de optieker met stevig marketing budget niet als een béétje opticien mogen zien. Dan vraag ik mij toch af. Wat ben ik dan in de ogen van deze optieker? Een paria, een refractionist, een prutser, iemand zonder zakelijk inzicht, stug, spoorwegbeambte? Someone please enlighten me! Waar staan wij op de optiekladder, wij als opticiens die ons beroep niet willen laten definiëren aan de hand van wel of geen goede aanbieding. Wij zijn niet een béétje opticien, wij zijn gewoon diehard opticiens!

Goede aanbiedingen zijn de vergulde nagels aan de doodskist van individualiteit.

Tegenwoordig een goede aanbieding, dit betekent twee dingen. In de huidige samenleving is de gemiddelde consument al zo verpest door de optiekschreeuwers dat men tegenwoordig een optiekzaak al binnenstapt met het idee, hoeveel korting ga ik vandaag krijgen. Het is zelfs zo erg aan het worden dat consumenten al heel snel geïrriteerd worden als ze een goede prijs krijgen voor het product wat ze aanschaffen. Optiekschreeuwers zijn zo ontzettend leidend op onze markt, dat het hele optieklandschap in Nederland wordt bepaald door… Onze consumenten zijn al zo geconditioneerd/gewend geraakt aan het idee dat een zelfstandige opticien “duur” is. Dat ik op de afgelopen verjaardagen dit weekend, vier keer moest aanhoren, maar Ferdinand jij bent gewoon veel te duur. En natuurlijk leg ik het uit, en natuurlijk laat ik zien dat ik ook een voordelige bril kan leveren. Maar ik leg dan ook meteen uit dat het product betaald moet worden, de btw, de vaste lasten, de investeringen… Waardoor mijn gasten zich afvroegen waarom de optiek nog bestaat als brillen gratis weggegeven moeten worden. *mission accomplished* Uiteindelijk blijven het wel mensen die bij de eerste de beste volgende goede aanbieding weer voor de deur van een optiekschreeuwer gaan kamperen, maar weet je…. dat is goed. Vijf minuten awareness is al flink wat!

Tegenwoordig een goede aanbieding, stel je bent zelfstandige optieker in middelgrote stad met een moordende concurrentie. Je vraagt een goede prijs voor je producten, je hebt geen idiote schulden, je rijdt een degelijke Opel Corsa in plaats van een Porsche 911… Je hebt het voor je gevoel best op een rijtje, maar toch zie je dat je klanten langzaam maar zeker vertrekken naar goedkopere concullega’s omdat die tegenwoordig een goede aanbieding hebben. In een angst om meer klanten te verliezen, ga je ook korting geven op je producten met een goede prijs. Het begin van het einde is in gezet. Dit kan twee kanten op gaan, of je verhoogt je basis prijzen met 20% en geeft voortaan 20% korting op producten, in dat geval gefeliciteerd je bent officieel te duur geworden! Of je levert 20% in op je leven dat je tot dan toe leefde, en aangezien je geen Porsche 911 reed maar in een Opel Corsa, nu ja dan zal dat gaan inhouden dat je, door mee te gaan met dominante factor in jouw persoonlijke optiek omgeving, je naar alle waarschijnlijkheid het doodvonnis van jouw optiekzaak hebt getekend. Tegenwoordig een goede aanbieding, hoe klein ook, maar deze vier woorden dwingen je bijna tot invoeren van aanbiedingen, omdat de optiekschreeuwers hebben bepaald dat de consument dat verwacht!

Voor elke keer dat je ergens voordelig uit bent…. moet er iemand financieel bloeden.

Maar hoe weet je nu of je het voordeligst uit bent?  Well newsflash guys, dat weet je nooit! Want elke aanbieding wordt de wereld ingestrooid als de aanbieding van de eeuw. En ja, ik snap dat reclame zo eenmaal werkt. Maar is het niet oneerlijk naar de klanten toe? Volgens de aanbieding die bij de eerder genoemde slogan hoort, is het de voordeligste ooit, maar hoe praat je dit goed naar alle consumenten die sinds januari 2018 een bril bij je hebben gekocht (stichting Korrelatie, slachtofferhulp…iemand)? Die waren toch ook voordelig uit, die hebben toch ook de beste prijs gehad voor hun bril? Maar…. als je de gemiddelde prijs in de huidige aanbieding vergelijkt, met de gemiddelde prijs van de aanbieding van doe eens gek drie maanden geleden. Hoeveel te duur was die bril toen nog? Was dát dan daadwerkelijk wel de beste prijs voor de bril? Zou het je als bedrijf niet sieren om al die mensen dan nog financieel te compenseren voor een “te dure” aanschaf? Behoorlijk onzinnig omdat we hebben nu éénmaal geaccepteerd dat dit is zoals het is. Wij zijn een luie samenleving geworden die het prima vinden dat bedrijven ons leuker in mei vinden dan pak’em beet in december. Wij als ondernemers kunnen ook rustig met droge ogen zeggen dat wij consumenten leuker vinden in de zomermaanden door er een dikke aanbieding in te gooien om flow te genereren, dan in het najaar als ze toch wel komen opdraven.

We moeten realistisch zijn, onze drang om consumenten steeds voordeliger uit te laten willen zijn is wanhopig achterhaald. Je gaat het immers nooit winnen van de onlinefactor. Maar goede aanbiedingen zijn alleen nog maar te betalen door grote partijen die het minder hebben met kwaliteit van het product, die geen medewerkers hebben maar nummers hebben rondlopen op de winkelvloer. De drang van goedkoop en het opdringen van aanbiedingen aan zowel de consument als de zelfstandig-retailer leidt tot een absoluut machtsvacuüm waarin geen ruimte meer gaat zijn voor afwijkende factoren in onze stad-of dorp centra’s. Onze nabije toekomst bestaat uit grote grijze blokkendozen vol met dertien in een dozijn producten, eindeloos gereproduceerd.

Één zin, één essentie…. verwonderlijk wat een reclame campagne kan doen.

“Een béétje opticien, heeft een tegenwoordig een goede aanbieding. Maar hoe weet je nu of je het voordeligst uit bent”. Een klein dingetje, ik weet het. Maar dit soort dingen, ze zijn het waard om er een tegengeluid aan te geven. Als ik het niet doe, wie dan wel?

(Foto: http://www.schroeder.nl)

Be sociable and share, vergeet ook niet om de community op Facebook te liken en te volgen. Dat doe je hier.