2019, een Gin-Tonic, veel liefde en kruitdampen om mij heen, goede voornemens, de onzekerheid zoals altijd, het willen vooruit kijken zonder heldere blik. 2019 begon zoals elk afgelopen jaar en ik hechtte er weinig waarde aan. Tot gisteren, als een donderslag bij heldere hemel zag ik mijn verleden weer kristalhelder, want op twee januari van 2009 zette ik mijn eerste stappen in mijn optiek leven. 2019 is het jaar dat ik al tien jaar bezig ben met het leukste wat ik kon verzinnen. Een kleine blik in wat mij vooral opviel!

Wat mij opviel in tien jaar optiek!

Eind 2008 begon ik aan een nieuw avontuur zonder enige ervaring, immers zo sprak de advertentie in de krant. Geen ervaring vereist, opticien gezocht in Barneveld. Je begint bij Hans Anders en via interne trainingen wordt je opgeleid tot volwaardige opticien…..etc etc etc. Ik viel als een blok voor geen ervaring vereist. Met al mijn (ahum) ervaring had ik met mijn 25 jaar nog geen enkel idee wat ik met mijn leven zou willen en leek mij dit een toffe mogelijkheid om mijzelf te oriënteren op de arbeidsmarkt. Het moge duidelijk zijn dat het vak mij greep bij de kloten en mij verslaafd maakte aan het mensen blij maken met ogenschijnlijk iets eenvoudigs.

In de tien jaar dat ik nu bezig ben, heb ik optiek Nederland hard zien veranderen. In 2009 was het vrij zwart/wit er waren zelfstandige opticiens en ketenopticiens die elkaars bloed wel konden drinken, maar elkaar niet als concurrentie zagen. Immers een Bugatti is (nog steeds) geen Seat. Fast forward tien jaar, en we hebben een zwaarder gepolariseerd optiek landschap dan ooit tevoren. Ketens zijn meer de kant op gaan leunen van de zelfstandige opticiens, hoogst waarschijnlijk omdat kwaliteitsslag niet te maken was voor een absolute dumpprijs. Hoe dan ook, het leunen naar de zelfstandige optiekers creëerde een gat in de markt die wijd open kwam te liggen voor de nieuwe generatie prijsvechters. En dat opgevulde gat resulteerde in polarisatie op alle fronten. Prijsvechters vinden iedereen te duur, ketens vinden zelfstandigen te duur, maar zien de prijsgevoelige klanten terug vloeien naar de nieuwe generatie prijsvechters. Zelfstandige opticiens zijn bang het vak te verliezen aan self-proclaimed knopjes rammende opticiens. Concurrentie heeft in de afgelopen tien jaar een vervelend nieuw gezicht gekregen.

Eyewear-Fashion kreeg een heuse palingsound-boost in Nederland

Fashion heeft een vlucht genomen, waar tien jaar geleden een montuur vooral nog een functioneel item was, is sinds de Nick & Simon bril een ware hype ontstaan op monturen. Nick & Simon hebben een grotere fashion omslag gegenereerd dan Viktor & Rolf in alle jaren hiervoor. Dankzij Nick & Simon raakte palingsound Nederland overtuigd dat een stevige bril ook was weggelegd voor de typische Nederlander. Ongeacht of het dan uiteindelijk echt goed op het gezicht paste of juist niet. Maar het mode-ijs was gebroken en de “fashion-frames revolution” kwam toen pas echt goed op stoom.

Anno 2019, is het gemiddelde montuur niet meer een montuur dat vooral praktisch moet zijn, maar een montuur dat definieert wie jij bent of wat je wil zijn. Ben je een CEO van een groot bedrijf, dan moet je montuur dat uitstralen. Maar wil de CEO van nu dan een fijn bescheiden Lindbergje? Welnee, de modebewuste CEO rockt een dikke Dita Statesman of gaat naar huis met een Eque.M Heilon. Fijn is passé, powerhousing is in, en powerhousing betekent dat in alles, jij uitstraalt dat jij de man of vrouw bent die met een rechte rug de wereld tegemoet treedt. Zonder Nick & Simon hadden wij nog steeds een overdaad gehad aan terughoudend gedrag en was de opvallende bril voor bestemd aan excentrieke figuren. Die berg is door Volendam geslecht.

Tien jaar optiek staat voor mij voor tien jaar vernieuwing van het landschap waarin ik mijzelf beweeg, een vernieuwing die niet altijd ten positieve van het algemeen belang is. Polarisering zoals eerder besproken juich ik toe als wij kijken naar zonneglazen, maar niet als wij naar elkaar kijken. Optiek is verhard, discussies verharden, reclame uitingen verharden. En volgens mij heeft de optiek bruggenbouwers nodig. Laten wij in 2019 beginnen met het maken van een fundering, een fundering van onderliggend begrip en respect voor de ander dwars door alle lagen heen die optiek Nederland telt. Maar als we daarmee beginnen, laat ons dat dan wel doen met de mooiste monturen op onze neuzen! Want in 2019 mag dat nog steeds.

Ik heb maar aan één ding een oprechte pesthekel gekregen in die tien jaar optiek. Vieze groene harige slijmerige neuspadjes!

Happy 10th anniversary to me 🙂

Eerste blog van 2019, eerste van een jubileum jaar voor mij. Een jaar waarin hopelijk veel nieuwe en toffe dingen op de planning staan. Meer blogs en columns zijn terug te lezen op de Facebook community die je hier kan vinden.