Geen mooiere start van je zondag dan met een zes woorden horrorverhaal. “Ze droeg lenzen, van het Kruidvat .

Vierentwintig lentes jong, en geen geld willen uitgeven aan alles wat maar als belangrijk gezien zou kunnen worden voor het persoonlijke welzijn. Tandarts? Opticiens? Geldkloppende partijen zonder enige gêne, tenminste in haar universum dan. En toch door een wrede speling van het lot, zat ze op mijn stoel, met haar mama naast haar… Mijn handen jeukten vol anticipatie van wat zou komen, de hoognodige scepsis in haar bloeddoorlopen ogen verraadde een gezonde portie afkeer tegen alles wat ik zou gaan zeggen. Gelukkig zijn moeders perfect voor emotionele chantage in dit soort tragische gevallen.

Lenzen koop je niet bij je opticien, maar bij de kruidvat!

De lenzen die ze droeg, stonden al beschreven in het oude optiek-testament, ooit aangemeten als een maandlens door een niet nader te specificeren keten. Ze hadden slechts 1 probleem, ze waren namelijk veel, veel maar dan ook echt veeeeeeeeeeel te duur. Dus wat doe je dan als rechtschapen Hollander? Juist, je rent meteen naar de Kruidvat en je koopt je lenzen daar. Een drie maanden lens voor de niet te overtreffen prijs van €6,- hele euro’s per lens! Het enige probleem met de lens? Het laat minder zuurstof door dan een lens gemaakt van ZOAB.

Ze zat in mijn stoel voor een refractie want ze had het idee dat haar lenzen niet helemaal meer lekker keken. Wat ansich niet eens zo vreemd is voor iemand die haar lenzen voor het laatst had laten controleren sinds NOOIT. De cynische contactlens specialist in mij moest zich weerhouden van de vervelende vraag waarom ze bij mij komt in plaats van gewoon een andere sterkte te kopen? Want voor de prijs van één controle van mij, had ze namelijk ruim zes andere lenzen qua sterkte kunnen proberen… Het antwoord zorgde ervoor dat ik zeker wist dat ik haar mama kon misbruiken om haar iets bij te brengen. Want haar mama vond het namelijk wel enigszins belangrijk dat er even goed naar gekeken werd.

Wat er aan mankeerde? De vraag kan beter zijn, wat klopte er wel?

Vooropgesteld dat haar sterkte aangepast moest worden, viel het volgende op. Haar lens zat dieper op haar hoornvlies vast dan de fokkin Titanic in een laag sediment op 3840 meter onderwater. En dan te bedenken dat nog niet het meest ernstige was. Een fluoresceïne controle van het oog liet in een warzone zien van duizenden kleine stippen en overvloeiende stippen tot een grotere vlekken. Het was overduidelijk dat deze lens ervoor zou zorgen dat zij met haar draagroutine haar dertigste niet zou redden met het dragen van deze lenzen. En gezien haar bril die ze had (categorie vliegdekschip), zou ze ook niet gelukkig worden van het dragen van die bril, een bril die eerder op een Oostblok-Opa thuis hoort, dan op een jongedame van 24.

Was het dan alleen maar kommer en kwel, welnee want als je denkt dat het niet erger kan…. besef je dat je ook nog moet vragen hoe haar schoonmaakroutine van de lenzen is. Dat ze keek alsof ze water zag branden bij de vraag of ze de lenzen schoonmaakte, was voldoende reden om de emotionele chantage erbij te roepen. Ik ben een praktische specialist die besloot om der mama te laten kijken naar de ogen van haar dochter, terwijl ik de dochter iets uitlegde over je vaat in een bak water afwaswater te gooien van een week oud en om het daarna gewoon weer te gebruiken met de illusie dat het schoon is. Kommer en kwel bleek uiteindelijk een understatement na de schoonmaakroutine vraag.

Met mama lijkbleek achter de spleetlamp weg, en de vierentwintigjarige kokhalzend bij het idee dat ze at van borden met vochtige beschimmelde resten van alle maaltijden hiervoor, vond ik het een ‘mission accomplished’ en tijd om af te ronden. Ze rekenden €39,- af, met de vraag of ik mogelijk betere lenzen tot mijn beschikking had. En omdat ik de lulligste niet ben, komt ze nu volgende week op controle, om te kijken of ze de soflens59 of de avaira het lekkerste vond. Want zo ben ik dan ook wel weer ;).

Nieuwe column/blog, lenzen is zo niet mijn ding… Ik bedoel ik kan het, maar ik prefereer brillen. Maar zo af en toe ben ik heel blij dat ik mensen tegenkom die nog minder van lenzen hebben begrepen. Zij was een voorbeeld van iemand waarvan ze op school zeggen, dat soort mensen kom je in de huidige samenleving niet tegen. Voor alle leraren die dat zeiden, Ha, I found one!

#besociableandshare. Alle likes, deelacties en feedback zorgen ervoor dat de blog kan bestaan en groeien. Dus graag :). En als jullie het nu echt leuk vinden wat ik doe, zorg er dan voor dat jullie de community op FB ook volgen :). Till next time :).

https://www.facebook.com/opticienblog