Je kent ze vast wel, van die klanten die je winkel binnenkomen en waarbij je winkel spontaan veranderd in een plek waarbij de opwarming van de aarde plaats heeft gemaakt voor een mini-ijstijd waarbij de mensheid zou kunnen uitsterven in slechts luttele seconden na oogcontact met “kort pittig kapseltje Kim”
Toen ze van de week binnen kwam, wisten mijn ballen het intuïtief. Dit is er één… ze migreerden namelijk sneller naar een donkere warme bestemming achter mijn darmen, dan Max Verstappen zou kunnen navigeren door Raidillon (Eau Rouge) op Spa. En dat verdiend een ode, een ode aan “kort pittig kapseltje Kim”
Oh jij Kim, bende gij nou de opticien of ben ik het. Je tikte naar binnen op je net te hoge hakken en een kokerrok. Op je neus een silhouette van wat een hele leuke bril had kunnen zijn, maar het was slechts een bleke bril die perfect aansloot bij je ijzig karakter en je kort pittig kapseltje deed stralen als een dode uitgevallen kerstboom in augustus. De kakofonie van meningen over de winkel en de collecties overstemden het vriendelijke geroezemoes op de winkelvloer. En toch was jij niet de persoon van aandacht. Nee Kim, het ging om je vriendin die je braaf aan de ketting had en gedwee volgde, en dan nog specifieker…. Het ging om het montuur van háár keuze.
Háár keuze was duidelijk ten faveure van het montuur, maar het montuur kon jou overduidelijk niet bekoren, en zonder al teveel gevoel voor tact liet je het weten, aan je schoothondje, aan mij en eigenlijk ook wel aan de hele winkel voor de vorm. Je danste door de smaak van je vriendin heen als een kamerolifantje op speed door een porseleinkast. Haar mooie witte haren mochten niet geflankeerd worden door een licht transparant montuur. De optie om de glazen te voorzien van een funky kleurtje werd ter plekke afgedaan als een lapmiddel voor een bijzonder slecht en bleek montuur. Wat enigszins toch een opvallend statement is voor een glasbril gebruikster.
Jij vond dat een bril moest shinen, maar niet outshinen. Een bril moest niet donker, niet lila, niet roze, niet blauw, niet grijs, niet zwart, niet alle mogelijke regenboogkleuren zijn. Het moest alles zijn wat jouw bril niet was, maar niet meer zijn dan jouw bril. Niks was goed, rond was teveel Youp, vlinderen was teveel dragqueen, rechthoekig…. mijn god je was toch geen man. Zelfs een bril die geschikt zou zijn voor een beagle bleek niet goed genoeg voor je schoothondje. Nee, het was binnen 5 tellen duidelijk dat er geen bril gekocht zou worden, en dat niet mijn klant dat zou bepalen maar dat jij en jij alleen daar een stem in zou hebben.
En ergens lieve aandachtsgeile Kim, snap ik het wel, als ik opticien kan zijn, moet jij toch zeker… Maar als ik met heel veel moeite jouw goede bedoelingen door de vingers zie telt maar één ding. De wens van je vriendin is leidend voor de bril, het uiteindelijke montuuradvies, het glasadvies en kleuradvies komt vanuit mij en dat is waar ik mijn magie laat werken. De winkel is mijn Disneyland, mijn sprookjeskoninkrijk en daarin accepteer ik geen valse heks zonder gevoel voor mode en stijl. En ja het is vervelend dat ik dat vindt.
En daarom kort pittig kapseltje Kim moet iemand het op zijn Maaskantjes zeggen: “Bende gij de opticien, of ben ik de opticien? Kut!”
Of het schoothondje het montuur kocht? Nee, “kort pittig kapseltje Kim” was té dominant. Sterker nog, ze was zó dominant dat zowel Donald als Boris en Vladimir overtuigd waren geweest om zich te laten verleiden tot een “all male kinky threesome”, met Kim als domina
Wat zijn jullie ervaringen met de Kimmetjes van deze wereld? Zijn ze ooit te verslaan, of moeten wij ons verlies maar nemen als ze aankomen waaien? Laat het mij weten! Vergeet ook niet de facebook community te volgen hier: http://www.facebook.com/opticienblog
OpticienmetBaard 