Optiek is een onmetelijk groot onderdeel van mijn leven, ik adem, ik droom over optiek, ogen, lenzen en brillen. Al vijf jaar lang zat ik te denken over hoe ik optiek tot een groter deel van mijn persoonlijk leven kan laten zijn. Over de jaren is er een website gekomen, een custom-made opticiensring, een custom-made kimono met een oog op pontificaal op de rug geplaatst. En sinds deze week?

Opticiens en tatoeage’s zijn één van die dingen waarbij je jezelf kan afvragen moet dat nu echt? Waarom? Is het nodig? En ik snap je, een tatoeage levert zoveel mixed emotions op bij mensen dat je jezelf altijd moet afvragen is dit het allemaal waard. Gaan mensen geen aannames doen over wie je bent, gaan mensen je mijden omdat je er één hebt? Ik heb in elk geval besloten mij niet te laten tegenhouden door vooroordelen of de angst voor aannames van mensen, optiek schreeuwt om creatieve geesten en mensen die anders zijn dan de rest.

In de afgelopen 5 jaar is het idee gegroeid dat ik mijn vak (voor hoelang ik dit ook nog ga doen) wil vereeuwigen in iets bijzonders, een stuk kunst “that will last a lifetime”. Een tatoeage is de perfecte manier om mijn passie voor ogen kracht bij te zetten in dit geval, maar de vraag is…. zet ik een bril, een letterkaart of een oog op mijn lichaam, en nog veel belangrijker hierin is, vooral waar?

Dat laatste is en was vrij simpel, vooral niet in het zicht en hij moet te bedekken zijn als dat nodig is. Mijn keuze hoeft niet die van mijn werk te zijn, en juist dan is het fijn als ik het niet automatisch opdring aan mijn klanten en collega’s. Maar de type en plek van de tatoeage? Na vijf jaar geduldig wachten op inspiratie kwam uit Indonesië (of all places) inspiratie voorbij dwarrelen in een instagram-feed. Met deze inspiratie ben ik enthousiast getogen naar een tatoeagestudio in de buurt met uiteindelijk onderstaand resultaat als gevolg.

Wat vinden jullie van tatoeages in het algemeen, en wat vinden jullie van als jullie opticien een tatoeage zou hebben? Ik ben benieuwd!

-Fer-