Werk is pas leuk, wanneer je het doet omdat je gemotiveerd bent om er iets moois van te maken. Of je nu auto’s verkoopt, toiletten ontstopt, autopsie’s verricht, of ogen opmeet en daarna kijkoplossingen verkoopt, onder aan de streep ben je uiteindelijk net zo goed (of beroerd) als je motivatie. Ik kwam twee heerlijke voorbeelden van dit principe tegen in een tijdsbestek van slechts 2 weken. En het motiveerde!

Verhalen vertellen mij, dat opticiens graag op golfbanen te vinden zijn voor een fijne tee-off over 18 holes, en aangezien ik mijzelf een heuse opticien vindt, ben ik ook wezen golfen…. Op een iets hippere manier natuurlijk. Want je bent OpticienmetBaard of je bent het niet! Ik heb de 18 holes van een gloeigolfbaan in Houten onveilig gemaakt en eerlijk waar ik voelde mij het stralend middenpunt van de “nuclear waste greens”. Maar daar gaat het niet om, het ging mij om de dame die achter de balie bij de ingang van ground zero geparkeerd stond.

Motiveren, inspireren is een absoluut wezenlijk onderdeel dan van ons werkzame leven

Motivatie voor je werk is belangrijk, of het nu gaat om een “sommige-mensen-hebben-op-zaterdagavond-een-leven-behalve-ik” baan, een “mijn-god-blijf-ik-dit-doen-tot-mijn-80ste” baan, of het is je “waarom-ziet-mijn-baas-nu-niet-dat-mijn-collega-niet-wil-werken-op-zaterdagavond” baan. Welke uitvoering jij ook kan verzinnen van dit rijtje, het ontslaat je niet van enige vorm van motivatie, inspiratie voor je werk. Tenminste niet als je het enigszins leuk wil houden voor jezelf. De gloeigolf mevrouw had waarschijnlijk iets te vaak aan de gloei in het donker balletje gelikt, want ze klapte de clubs en de ballen op tafel met de monotone en doodse mededeling dat elke volgorde mag, maar dat na gat 18 de gloeiballen verdwijnen. Een bescheiden en ongemotiveerde have fun kon nog net…. En heus, ik verwacht geen circus bij het afleveren van de clubs en de ballen. Maar één glimlach, één glimlach…..Het zou zo’n verschil hebben gemaakt!

Het nam een stuk beleving weg van het principe dat gloeigolf een leuk humoristisch iets hoort te zijn (zeker met wat alcohol in het bloed). Het feit echter dat mijn schoenen, horloge, ballen en club harder oplichtte dan de Fukushima kernreactor na de meltdown verzachtte het leed wel wat, maar toch. Na 18 gaten en een keiharde nederlaag, terug naar de realiteit met de staart tussen de benen. Voornemende dat ik op mijn werk, niet dat ben. Ongemotiveerd, ongeïnspireerd, mijn hemel zeg.

Als de vraag is, hoe kan het ook….. Passie komt in de vorm van humor, enthousiasme en zo af en toe een dansje.

Éénmaal terug op mijn werk, zag ik afgelopen week hoe een koppel niet 1 bril kocht voor hem, maar spontaan een montuur voor de dame erbij kocht. Kudos in dat geval ook aan mijn collega, maar ze liet zien in slechts een kwartier wat pure aandacht, liefde voor het vak kan doen voor een verkoop. Op de woorden “ik hou van kleurtjes” switchten alle knoppen in haar interne control panel naar aan, en lichtte ze harder op dan diezelfde kernreactor in Fukushima na de meltdown. Humor en passie leidde haar en de dame in kwestie naar een wand kleurrijke Theo’s en dame kocht voor zichzelf een opvallend plaatje van een montuur. Ik zag dit voor mijn ogen gebeuren, en zag hoe de klant mijn collega overladen met complimenten, op dit specifieke moment in het leven ging haar klant harder stralen dan een gloeigolfbaan in Houten op een druilerige zaterdagavond. En het kwam aan, motiveer, inspireer, lach en doe een dansje. Flair is wat optiek nodig heeft!

Aan het einde van de rit, kan passie zoveel verschil maken. Het zijn de dingen waarin wij een verschil maken ten opzichte van zoveel collega’s, zoveel andere type winkels. Dit puur alleen omdat wij oprecht houden van ons werk, of het nu gaat om een “ik-wist-niet-wat-ik-met-mijn-leven-aan-moest-en-nu-ben-ik-een-opticien” baan, of in mijn geval de “ik-ben-opticien-want-elke-baan-klinkt-zoveel-interessanter-in-het-Frans” baan, of gewoon de “Omdat-dit-het-gaafste-beroep-ooit-is” baan.

Werk bestaat niet, hobbyisten noemen we het en hoe fijn is dat :).